Το κονκλάβιο που ακολούθησε ήταν επίσης χαοτικό. Τέσσερις εκλέκτορες αποχώρησαν λόγω ασθένειας, ενώ οι υπόλοιποι ήταν διχασμένοι ανάμεσα σε Ιταλούς και Γάλλους.
Ύστερα από 11 μήνες, εξελέγη ο Μπερτράν ντε Γκο, επίσκοπος του Μπορντό και παιδικός φίλος του Φίλιππου Δ’ της Γαλλίας – παρότι δεν ήταν καν καρδινάλιος. Ο νέος Πάπας, Κλήμης Ε’, δεν πάτησε ποτέ στη Ρώμη και μετέφερε την παπική αυλή στην Αβινιόν, όπου και παρέμεινε για σχεδόν 70 χρόνια. Η περίοδος αυτή ονομάστηκε «Βαβυλώνια Αιχμαλωσία της Εκκλησίας», με την παποσύνη να μετατρέπεται σε όργανο των γαλλικών συμφερόντων και την Ιταλία να φλέγεται από δυσαρέσκεια.
Το Κονκλάβιο του 1378: Η απαρχή του μεγάλου Σχίσματος
Εβδομήντα χρόνια μετά, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ’ επέστρεψε την έδρα του Πάπα στη Ρώμη από την Αβινιόν.
Ο ρωμαϊκός όχλος απείλησε με εξέγερση αν δεν εκλεγόταν Ιταλός Πάπας. Ένα εξαγριωμένο πλήθος περικύκλωσε το κονκλάβιο απαιτώντας «Ρωμαίο Πάπα ή θάνατο», με συνθήματα όπως «Romano lo volemo Romano, se non che tutti vi occideremo».
Υπό πίεση, οι καρδινάλιοι εξέλεξαν τον Ναπολιτάνο Βαρθολομαίο Πρινιάνου – Πάπα Ουρβανό ΣΤ’ – ως συμβιβαστική λύση. Ωστόσο, ο νέος Ποντίφικας αποδείχθηκε ακατάλληλος, σκληρός και εκδικητικός. Σύντομα, μερίδα καρδιναλίων ακύρωσε την εκλογή του και εξέλεξαν τον Κλήμη Ζ’, ο οποίος όμως εγκαταστάθηκε στην Αβινιόν.
Δύο Πάπες τώρα διεκδικούσαν τη νομιμότητα – και για 40 χρόνια η Δυτική Εκκλησία βρισκόταν σε σχίσμα.
Το Κονκλάβιο του 1492: Το ντεμπούτο της Καπέλα Σιστίνα
Μπορεί σήμερα να θεωρούμε αυτονόητο ότι οι παπικές εκλογές γίνονται στην Καπέλα Σιστίνα, όμως η πρώτη φορά που οι καρδινάλιοι συγκεντρώθηκαν εκεί για να εκλέξουν Πάπα ήταν το 1492.
Ο γερμανός τελετάρχης Γιόχαν Μπουρχάρντ κατέγραψε με λεπτομέρεια την αυστηρή καθημερινότητα του κονκλάβιου στο προσωπικό του ημερολόγιο, προσφέροντας μια μοναδική ματιά στον μυστικό αυτό κόσμο.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες του παρεκκλησίου, ο πανίσχυρος και πάμπλουτος Rodrigo Borgia έστησε μια εντυπωσιακή εκστρατεία εξαγοράς ψήφων, μοιράζοντας πλουσιοπάροχες θέσεις σε αντάλλαγμα για στήριξη. Η στέψη του ως Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ’ σηματοδότησε μία από τις πιο διεφθαρμένες στιγμές στην παπική ιστορία. Ο τραπεζίτης του, Giovanni Spannocchi, διαχειρίστηκε τέτοια ποσά για να «εξυπηρετήσει» τους ψηφοφόρους, που η ίδια η τράπεζά του παραλίγο να καταρρεύσει.
Η παποσύνη του Αλεξάνδρου χαρακτηρίστηκε σκανδαλώδης και γεμάτη πολιτικές ίντριγκες.
Το Κονκλάβιο του 1503: Το συντομότερο κονκλάβιο στην ιστορία
Το φθινόπωρο του 1503, οι καρδινάλιοι ξαναβρέθηκαν σε κονκλάβιο αλλά αυτή τη φορά η απόφαση ήταν εύκολη: ο Τζουλιάνο ντέλα Ρόβερε εκλέχθηκε με μία και μόνο ψηφοφορία μέσα σε λίγες ώρες – ίσως το πιο γρήγορο κονκλάβιο στην ιστορία. Ο Τζουλιάνο ντέλα Ρόβερε ήταν ένας ισχυρός καρδινάλιος και ευρέως ευνοημένος – εκλέχθηκε σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη του κονκλάβιου.
Ο νέος Πάπας πήρε το όνομα Ιούλιος Β’, παραπέμποντας στον Ιούλιο Καίσαρα. Οραματιζόταν μια νέα Αυτοκρατορική Ρώμη, με τον Πάπα ως πνευματικό και κοσμικό ηγεμόνα. Πιστός στο όραμά του, πέρασε μεγάλο μέρος της θητείας του με πανοπλία αντί για άμφια, ηγούμενος ο ίδιος στρατιωτικών εκστρατειών. Πήρε το προσωνύμιο «Πολεμιστής Πάπας».
Το Κονκλάβιο του 1978: Το τέλος της «ιταλικής κυριαρχίας» μετά από 500 χρόνια
Μετά τον θάνατο του Παύλου ΣΤ’, εκλέγεται ο Ιωάννης Παύλος Α’, που όμως πεθαίνει μυστηριωδώς μόλις 33 ημέρες μετά. Στο δεύτερο κονκλάβιο εκείνης της χρονιάς, μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων, για πρώτη φορά μετά από 455 χρόνια, εκλέγεται μη Ιταλός Πάπας: ο Πολωνός Καρδινάλιος Καρόλ Βοϊτύλα (Ιωάννης Παύλος Β’).
Πηγή: Ναυτεμπορική
