«Η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται ούτε προσκυνά»
«Κόστος η ασφάλεια και οι υποδομές, του κράτους οι ευθύνες δολοφονικές»
«Οι ράγες της ανάπτυξης βάφτηκαν με αίμα, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τρένα»
«Μαθητές, φοιτητές, ενωμένοι νικητές»
«ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, το έγκλημα αυτό έχει ιστορία»
«Στο έγκλημα αυτό καμία ανοχή, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή»
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα συνθήματα που φώναξαν χθες μαθητές και φοιτητές της Ρόδου, ενωμένοι, σε μία πορεία με πρωτοφανή όγκο και παλμό για το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα του νησιού, θέλοντας, μαζί με χιλιάδες άλλους σε όλη τη χώρα, να στείλουν το μήνυμα «έως εδώ» και ότι δεν μπορούν να ζουν…από τύχη.
Ο θάνατος δεκάδων νέων, κυρίως φοιτητών, στην τραγωδία με τη σύγκρουση τρένων στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου, «άγγιξε» όλους μα κυρίως αυτά τα παιδιά που είδαν τους εαυτούς τους σε εκείνο το τρένο και έβγαλαν το συμπέρασμα ότι…ζουν από τύχη.
Κι αυτό γιατί, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι γονείς, οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι που πήραν μέρος και εκπροσωπήθηκαν στη χθεσινή πορεία που έγινε (και) στη Ρόδο, έκαναν τη μακάβρια αναγωγή στην περιοχή μας σε προβληματικά σχολικά κτήρια, ασυντήρητα δημόσια μέσα συγκοινωνίας και πλοία.
Λίγο μετά τις 11:00 χθες το πρωί, ξεκίνησε η πορεία, των μαθητών από την «Καπνοβιομηχανία» και των φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, με τις δύο να σμίγουν στην πλατεία Δημαρχείου που για λίγες ώρες μετατράπηκε σε λαοθάλασσα οργής, με ένα επιτακτικό «γιατί» να πλανάται πάνω από τα νέα παιδιά και να ζητά επίμονα απαντήσεις από τους κάθε είδους «αρμοδίους» και «κυβερνώντες» διαχρονικά.
Κρατώντας πλακάτ με ευφάνταστα όσο και ανατριχιαστικά συνθήματα και κολάζ, πανό, τύμπανα και ντουντούκες, τα παιδιά δεν σταμάτησαν να φωνάζουν συνθήματα με την ψυχή τους.
Στην πορεία τους προς το κέντρο της πόλης «έστρωσαν» το δρόμο με φέιγ βολάν-αντίγραφα εισιτηρίων τρένου (βλ. ΦΩΤΟ), στα οποία αναγραφόταν: η ημερομηνία του αδιανόητου δυστυχήματος, 28/2/’23, τα κόμματα που κυβέρνησαν, μετεπιβίβαση από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη, τα σήματα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της Hellenic train και η σφραγίδα «ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ».
Σημειώνεται ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια της κινητοποίησης, τα παιδιά συνόδευε διακριτικά η ΕΛ.ΑΣ.
Το «παρών» έδωσε και το Εργατικό Κέντρο Ρόδου καθώς μέλη της Διοίκησής του, με επικεφαλής τον πρόεδρο, Παναγιώτη Εγγλέζο, σήκωσαν πανό σε παράπλευρο σημείο της διαμαρτυρίας στην πλατεία Δημαρχείου.
Χαιρετισμό απηύθυναν, μεταξύ άλλων, εκπρόσωπος του Συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ, Κώστας Μουτσάκης και ο γραμματέας του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ρόδου, Βασίλης Φιλίππου.
Όλοι τους έθιξαν προβλήματα ασφάλειας σε δημόσιες συγκοινωνίες και σε σχολικά κτήρια που αντιμετωπίζουμε στην περιοχή μας.
Οι μαθητές
Σπαρακτικός ήταν πραγματικά ο χαιρετισμός του εκπροσώπου της συντονιστικής επιτροπής των μαθητών όλων των σχολείων του νησιού, η οποία ενεργοποιήθηκε εκ νέου το τελευταίο διάστημα, Μανώλη Θεουλάκη. Ανάμεσα σε συνθήματα, ανέφερε τα παρακάτω:
«Η μαθητική κοινότητα του νησιού σήμερα δηλώνει το «παρών».
Επαναφέραμε τη συντονιστική ώστε να έχουμε ξανά μια φωνή. Μια φωνή που δεν θα πάψει μπροστά στα όσα συμβαίνουν. Μια φωνή που σπάει μόνο σε σκέψεις όπως αυτή του ότι θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε και η οποιαδήποτε από εμάς σε αυτό το τρένο.
Μια φωνή που γίνεται ένα με εκείνη των εργαζομένων, που προειδοποίησαν και αγωνίζονταν επανειλημμένα, ώστε να αποφευχθεί αυτό το γεγονός. Διότι δεν πρόκειται για κάτι το «μοιραίο», αλλά ένα γεγονός, μια δολοφονία.
Την οποία δεν διέπραξε κανένας σταθμάρχης, αλλά η διαχείριση των κυβερνήσεων και η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Δεν είναι δυνατόν τον 21ο αιώνα, τον αιώνα της αποκαλούμενης τεχνολογικής επανάστασης, να ζούμε και να εξελισσόμαστε σε υποστελεχωμένους χώρους.
Δεν γίνεται να ζούμε από τύχη. Οπότε σήμερα και κάθε μέρα στο εξής, δεν φωνάζουμε μόνο, αλλά ακούμε. Ακούμε τα σωματεία και ακούμε τις ψυχές των νεκρών που ζητάν να αποδοθούν ευθύνες. Όμως, δεν ακούμε τις συγγνώμες τους, γιατί η νέα γενιά ούτε ξεπουλιέται ούτε προσκυνά.
Η ανταπόκριση του κόσμου στο σημερινό κάλεσμα δεν μας συγκινεί απλώς, μας ενθαρρύνει. Αποφασίσαμε να το κάνουμε και ας μην ήμασταν σίγουροι για το αν θα υπάρξει ανταπόκριση.
Ωστόσο, το δικό σας «παρών», δεν μας αφήνει χώρο για δεύτερες σκέψεις ξανά. Δεν πρόκειται να πάψουμε. Όσο βλέπουμε τα σχολεία μας να καταρρέουν, όπως έγινε με την οροφή στην Aκαδημία με τον σεισμό, όσο βλέπουμε συγκοινωνίες να παρακμάζουν, όχι μόνο με τη δολοφονία στα Τέμπη αλλά και με άπειρα άλλα παραδείγματα, όπως π.χ. του πλοίου γραμμής «Πρέβελης», που παρουσίασε μέχρι και αυτές τις μέρες πρόβλημα, δεν πρόκειται να πάψουμε.
Μέχρι να πάψουν οι επιδοτήσεις στους ήδη ισχυρούς, μέχρι να μη θρηνούμε άλλα θύματα και μέχρι να σταματήσουν να υποβιβάζουν τον λόγο μας, δεν πρόκειται να πάψουμε. Μέχρι να αρχίσουν να μας ακούνε, δεν πρόκειται να πάψουμε ούτε για μισό δευτερόλεπτο, πόσο μάλλον 12 λεπτά.
Θέλουμε να γίνουμε η φωνή όλων εκείνων που τους ανάγκασαν με τον χειρότερο τρόπο να σωπάσουν, ελάτε να το καταφέρουμε μαζί, εμείς που ακόμη από τύχη μπορούμε».
Οι φοιτητές
Τον ρυθμό έδωσε με την ομιλία του και ο εκπρόσωπος των φοιτητών, μέλος της Διοίκησης του φοιτητικού συλλόγου του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών, Ζώης Φιλιππής, ο οποίος ξεκίνησε εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους και τόνισε ότι με τη χθεσινή πορεία διαμαρτυρίας εκφράστηκε το «έως εδώ» που νιώσαμε βλέποντας τις εικόνες, «το “έως εδώ” που μας πνίγει κάθε φορά από το ναυάγιο του Σάμινα, το Μάτι, τη Μάνδρα, τους νεκρούς εργάτες».
Οι γονείς
Μίλησαν, όμως, και οι γονείς χθες, δια της προέδρου του Συλλόγου Γονέων Ρόδου, κας Παναγιώτας Παπαχρυσάφη, η οποία είπε μεταξύ άλλων:
«Οι γονείς είμαστε σήμερα εδώ για να φωνάξουμε ένα δυνατό «φθάνει πια, έως εδώ! Ως εδώ με την απαξίωση της ζωής των παιδιών μας και της δικής μας… Γιατί απαξίωση είναι όταν η ανάγκη μας για ασφαλείς μεταφορές θεωρείται κόστος και κόβεται για τα κέρδη των επιχειρήσεων μεταφοράς.
Δεν είναι δυνατόν ενώ η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο που ένα αμάξι μπορεί να αναγνωρίσει τον κίνδυνο και να αποφύγει τη σύγκρουση, μία μάνα να μη νιώθει σίγουρη ότι το παιδί της θα φθάσει με ασφάλεια στον προορισμό του.
Σε αυτό το τρένο θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Και δεν είναι το ανύπαρκτο κράτος ούτε η κακιά η ώρα, αφού οι μανάδες και οι πατεράδες των αδικοχαμένων αυτών παιδιών δεν θα τα ξανασφίξουν στην αγκαλιά τους.
Είναι ακριβώς αυτό το επιτελικό, εγκληματικό, κράτος που βάζει στη ζυγαριά την ασφάλεια και την υγεία μας από τη μία και το κέρδος κάποιων λίγων από την άλλη…».
»…Και στη θέση του τρένου εκείνου στα Τέμπη, μπορούμε να βάλουμε λεωφορείο, πλοίο, αεροπλάνο αλλά και σχολικό κτήριο. Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από το τραγικό εκείνο δυστύχημα σε σχολείο με τον καυστήρα που είχε θύμα έναν μικρό μαθητή.
Δεν θα περιμένουμε την επόμενη τραγωδία για να ψάχνουμε ποιος φταίει. Ξέρουμε και το ξέρουν και οι ίδιοι. Αυτοί που, χρόνια τώρα, αφήνουν τις συγκοινωνίες να ρημάζουν αντί να τις εκσυγχρονίζουν για να είναι ασφαλέστερες, αυτοί που μας κοροϊδεύουν ότι δεν υπάρχουν χρήματα για αντισεισμική θωράκιση στα σχολεία μας και για νέα σύγχρονα, ασφαλή, σχολικά κτήρια, την ίδια στιγμή που πέφτουν κομμάτια μέσα στις αίθουσες και τις αυλές των σχολείων μας.
Όλοι οι Σύλλογοι Γονέων, όλοι οι φορείς ξεχωριστά να πάρουν απόφαση καταδίκης αυτού του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος και να απαιτήσουν ασφαλείς μεταφορές και ασφαλής σχολεία για τα παιδιά μας τώρα!».
